Sercem Mszy św. jest Liturgia Eucharystyczna, czyli dziękczynienie. Po przygotowaniu darów ofiarnych przychodzi czas na Modlitwę Eucharystyczną, czyli dziękczynną. W Mszale jest 10 różnych modlitw Eucharystycznych dostosowanych do różnych okoliczności. Każda Modlitwa Eucharystyczna rozpoczyna się Prefacją (z łac. praefatio – przedmowa). Jest to modlitwa dziękczynna, w której kapłan w imieniu wiernych zgromadzonych na liturgii składa Bogu Ojcu dziękczynienie za Jego dobroć nam okazywaną, a szczególnie za dar Pana Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.

Prefacja rozpoczyna się dialogiem kapłana z wiernymi:
- Pan z wami – Kapłan ponownie w Mszy św. zwraca się tym wezwaniem do wiernych, przypominając wszystkim, że pośród nich jest i działa Pan Bóg. Przypomina także samemu sobie, że nie on sam jako człowiek działa, ale że przez niego działa Chrystus.

- I z duchem twoim – wierni wyrażają wiarę, że Bóg jest obecny i działa przez kapłana i w kapłanie.
- W górę serca – kapłana wzywa wiernych, aby serca swe podnieśli w górę, czyli do nieba, gdzie mieszka Bóg Ojciec i otwarli je dla Niego.
- Wznosimy je dla Pana – wierni odpowiadają, że to czynią właśnie teraz.
- Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu – kapłan wzywa, aby wierni teraz składali Bogu dziękczynienie, za wszelkie dary im uczynione, a najbardziej za Pana Jezusa, który nadchodzi
- Godne to i sprawiedliwe – wyraża zgodę wiernych, że tak uczynią, bo Bóg jest tego godzień i sprawiedliwe jest by oddać Mu chwałę i dziękować Mu. Sprawiedliwość oznacza oddać drugiemu, co mu się słusznie należy. Bogu należy się dziękczynienie i chwała za miłość nam okazaną. Gdy nie dziękujemy Bogu okradamy Go z chwały, która tylko Jemu się należy.
Przez całą prefację kapłan trzyma ręce wzniesione ku niebu, do Boga Ojca, a w nim czyni to sam Pan Jezus, a przez Niego dziękczynienia składane przez ludzi w sercach docierają do Boga Ojca. Prefacja kończy się śpiewem „Święty, Święty, Święty”.