Eucharystia rozpoczyna się wejściem kapłana i asysty, którym towarzyszy śpiew. Funkcja śpiewu na wejście jest podwójna: służy on z jednej strony zawiązaniu wspólnoty między obecnymi na liturgii wiernymi ( niejednokrotnie obcych sobie ludzi ). Z drugiej strony zaś wprowadza w treść liturgii danego dnia.

Jest rzeczą niezwykle ważną, aby wszyscy obecni włączyli się we wspólny śpiew i aby był on jednocześnie modlitwą. Niestety, bardzo często się zdarza, że śpiewa tylko schola albo organista, pozostali uczestnicy liturgii jedynie się przysłuchują. Liturgia nie toleruje obserwatorów i na pewien sposób mści się na nich: przestają cokolwiek z niej rozumieć i odchodzą. Żeby ją pojąć, trzeba ją celebrować, uczestniczyć całym sobą.

Na wejście celebransa wszyscy wstają. Jest to postawa liturgiczna – doskonały obraz człowieka, który znajduje się między ziemią a niebem, duchowego i cielesnego zarazem. Jednocześnie ukazuje nam człowieka jako pielgrzyma, wznoszącego się ku górze. Modlitwa ma się unosić ku niebu. Postawa stojąca ukazuje też, że ja, chrześcijanin, jestem już uczestnikiem zmartwych – w s t a n i a. Moim ciałem się modlę i wyrażam prawdę o tym kim jestem.
Wierni wstają również po to, by przywitać kapłana. Za każdym razem, kiedy kapłan wchodzi do kościoła, aby przewodniczyć celebrowaniu Eucharystii, przedstawia on samego Chrystusa, który jest obecny „w osobie odprawiającego, gdyż Ten sam, który kiedyś ofiarował się na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów" (KL, nr 7).
Podczas uroczystej liturgii asysta udaje się do ołtarza procesjonalnie. Procesja jest obrazem Kościoła idącego naprzód w pielgrzymce wiary. W procesji można nieść kadzidło, krzyż, świece i księgę Ewangelii. Dla chrześcijanina krzyż jest znakiem miłości Boga i drogą prowadzącą do chwały. Szczególną racją dla niesienia krzyża w procesji wejścia jest to, że Msza święta uobecnia krzyżową ofiarę Chrystusa. Kadzidło (przed krzyżem) i świece (po bokach) są w tym kontekście znakami czci wobec krzyża.
Księgę Ewangelii niesie diakon lub lektor przed kapłanem. Racją intronizacji Ewangeliarza jest wiara Kościoła w obecność Chrystusa w Słowie Bożym. Po dojściu procesji do prezbiterium, Ewangeliarz zostaje złożony na ołtarzu, na znak ścisłego związku Słowa Bożego i sakramentu.